Dubrjenske bahno, łužiski brunicowy rewěr a serbska rěč, to su jenož něko­tre temy, kotrež předźěłuje spisowaćelka Andra Schwarz w swojich basnjach. ­Wona pochadźa z Brětnje-Michałkow (Bröthen-Michalken) a bydli dźensa w Lipsku. Na tamnišim literarnym instituće je literarne pisa­nje studowała a skutkuje dźensa jako swobodna ­awtorka a docentka. 2017 je Łužičanka z „Am morgen sind wir aus glas“ literarnje debitowała. Dwě lěće do toho bu wona na 23. open mike (nimo Klagenfurtskeho Myta Ingeborg Bachmann najwuznamniše wubědźowanje nowačkow) za swoje basnje z lyrikowym mytom počesćena a dósta Darmstadtske literarne myto­ za dorostowych lyrikarjow „Leonce a Lena“. Wo jeje zwisku k łužiskej domiznje, přistupje k Serbam a literarnym tworjenju je so Andreas Kirschke z 38lětnej Andru Schwarz rozmołwjał.

4. oktobra sće na přeprošenje Wojerowskeho wuměłstwoweho towarstwa zhromadnje ze serbskej basnicu Róžu Domašcynej z Budyšina a Uwu Salzbrennerom z Drježdźan na knižnej premjerje antologije „Weltbetrachter“ čitała. Kak sće čitanje we Wojerecach dožiwiła?

Hodowne a zymske spěwy něhdy a dźensa w Serbach – druhi dźěl.

Šulske spěwniki do Prěnjeje swětoweje wójny

Hibam so mjez swětomaj – wobaj stej za­šłoj­. Jedyn wjedźe mje do NDRskeho časa, hdźež sej ludźo tójšto wěcow chowachu. Tamny swět wjedźe mje do dźens­nišeje doby, w kotrejž materielne wěcy hustodosć žanu trajnu hódnotu nimaja.

Zastupju do rumnosće, kotraž je sej šarm małeje stwy w bydlenju wjaceswójbneho domu, kaž je z časa do přewróta mějach­my a tež dźensa po woběmaj bokomaj němsko-němskeje mjezy mamy, zachowała. W bydlenju wita mje přijomne swětło małeje lampy na blidźe. Stólčkaj, na kotrejž so Elli Nowotny a ja posydnjemoj, stejitej njedaloko wokna. Hižo so słón­co chowa a ćma sej rum zdobywa. Tola w bydlenju, wo­srjedź bydlenskeje štwórće, posrědkuje Elli Nowotny swětło.

Socialna kótwica

„Znowazjednoćenje Němskeje – són a woprawdźitosć“ rěka kapsna kniha z pjera Waltera Leonharda. Rodźeny ­Durinčan je 40 lět we Wětrowskej šamotowni­ dźěłał. Serbske Nowiny wozjewjeja­ jeho trochu wudospołnjene, wot Arnda Zoby a Friedharda Krawca ­z přećelnej­ dowolnosću nakładnistwa DeBehr zeserbšćene dopomnjenki.

Wšitcy migranća maja wobstejace zakonje, wašnja a tradicije respektować. Najskerje je zmysłapołne, z toho wuchadźeć, migrantow wukubłać z opciju, zo móža so do domizny nawróćić. W dalšim je hranica přijimowanja komunalneho cył­ka­ docpěta, hdyž je čas rozsudźenja próstwy wo azyl nastupajo njeznjesliwje dołhi, hdyž wukubłanske a dźěłowe městna pobrachuja, hdyž financy zaručene njejsu abo hdyž je samo prawniski stat přežadany. Jenički kompleks, zawěsćić dźěło za wšitkich, wujasnja, kajke hoberske problemy maja so zmištrować. Trěbne su přeswědčiwe koncepty, kotrež pak dotal žana strona nima.