Awto radšo zamkać

Kamjenc. Po tym zo bě nakupowała, połoži 79lětna žona zawčerawšim w Kamjencu swoju ručnu tobołku do awta. Jězdźidło pak wona njezamkny, dokelž chcyše jenož nakupowanski wozyčk wotstajić.­ Tule lochkomyslnosć rentnarki bě po­ wšěm zdaću paduch wobkedźbował. Přetož jako so wona wokomiki pozdźišo k awtu wróći, bě ručna tobołka fuk. Na te wašnje zhubi žona tež swoje wupokazy, wosobinske papjery a něšto stow eurow. Policija tuž radźi swoje awto radšo stajnje zamkać, wšojedne hač steji wone­ na priwatnej ležownosći, na puću před domom abo na parkowanišću.

Serbske Nowiny běchu wo swětowym zetkanju młodźiny w Krakowje kónc julija tohole lěta jako „wusahowacym dožiwjenju“ tež za něhdźe 70 serbskich młodostnych rozprawjeli. W Katolskim Po­sole pisachu někotři młodostni sami wo evenće, kotryž njeběše za nich zawěrno jeničce swjedźeń kaž někotryžkuli druhi, ale wuznamny a hłuboko sahacy po­dawk, w pomjatku zwostawacy. Budyskich katolskich seniorow pak njedawno zajimowaše, kak je pólski duchowny Grzegorz Malinowski, kiž skutkowaše do swojeho kapłanjenja w Budyšinje hižo jako farar dwě lěće we Worcynje, němskich młodostnych w swojej pólskej domiznje mjez wulkimi syłami młodeje křesćanskeje generacije ze 180 krajow dožiwił. Znaje dźě wón nětko dosć derje němsku mentalitu, kotraž so wot pólskeje chětro rozeznawa. „Za mnohich běše to jara dobra­ přiležnosć, Pólsku prawje derje zeznać­“, wón wuzběhny. Zawěsće so tež tak předsudki złahodźeja.

Wjele dobrych přećow přiwuznych, přećelow a wjesnjanow přijimujetaj dźensa w Nowej Wjesce Jan Pjech a jeho mandźelska Hilža. Na swojim złotym kwasu zhladujetaj strowaj a čiłaj na zbožowne zhromadne pjeć lětdźesatkow.

Jan Pjech narodźi so 22. awgusta 1939 w Nowej Wjesce a wotrosće tam ze staršim bratrom a młódšej sotru w serbskej katolskej swójbje. 1945 zastupi do Worklečanskeje šule. Wuchodźiwši šulu 1953 poda so k Lajdrecom do Nuknicy, hdźež je jako pohonč dźěłał a so připódla na fachoweho ratarskeho dźěłaćerja wukubłał. Dźěłajo na to na Wojerowskich twarnišćach wón bórze spózna, zo słuša jeho lubosć ratarstwu a přirodźe. Tuž sydny so 1964 znowa na šulsku ławku w Kamjenskej a Budyskej šuli za ratarstwo a sta so tak ze statnje pruwowanym ratarjom. Wuspěšnje skutkowaše w Lejnjanskim prodrustwje, hač do lěta 1979 jako pólny brigaděr w Miłoćicach a hač do rentnarskeje staroby pola Sorabije, z toho wjele lět jako nawoda za wobkopanki.

To samo najnazhonićiši wokrjesni radźićeljo, kotřiž diskusiju wokrjesnych bud­getow we wuběrkach a frakcijach 20 lět a dlěje znaja, hišće dožiwili njejsu. Zamołwići, wosebje 1. přirjadnik krajneho rady Udo Wićaz a nawoda wokrjesneho financneho zarjadnistwa Jörg Szewczyk, su radźićelam z pomocu mnohich přehladow zwiski rozłožili, zo bychu rozumili, što je w nimale tysacstronskim kompendiju napisane. Hač Matthias Grahl (CDU), Hans-Jürgen Stöber (Lěwica), Sven Gabriel (FDP), Gerhard Lemm (SPD) abo Dirk Nasdala (Swobodni wolerjo), wšitcy rěčachu wo skoku kwality nastupajo wobjednanje naćiska dwójneho etata 2017/2018 a su zarjadnistwo za to chwalili. Bjezdwěla je to zasłužba Uda Wićaza. Wjelelětny wjesnjanosta Łaza a wokrjesny radźićel je bědu minjenych lět zawěsće podobnje začuwał. Jako 1. přirjadnik je wón to nětko wuspěšnje změnił. Axel Arlt